Колку пати во животот сте биле сто посто сигурни дека сте ја нашле љубовта на својот живот, најдобриот пријател, совршениот ментор, медитација или лек за вас и кој на крај, нема да ве изневери. 
А тогаш? Пополека стануваме свесни дека не сме толку сигурни. Можеби е време во својата сигурност да направиме малку простор за сомнеж и мистерија. Потполна сигурност повеќе не е тоа кон кое се стремам.
На многу потежок начин научив дека судбината на нашите најјаки уверувања гледа со насмевка а можеби дури и со жалење. Понекогаш ми се чини дека единствена работа на светот е нежно да не’ одвои од најголемите сигурности, вадејќи не’ повторно на најважната морална стратегија на учењето: понижувањето.
Секако дека не е пријатно да се биде лишен од потполна сигурност. Можам да наведам цел попис трагикомични примери на работи во кои, со забуна сум била апсолутно сигурна, а сигурна сум дека и вие имате сличен попис.
И тогаш? Пополека стануваме свесни дека не сме баш сигурни. Тлото под нозете, овде на земјата, многу е лизгаво и отсекогаш е такво.
Можеби од таа причина во тешки времиња инстиктивно се свртуваме кон другите луѓе- за кои чувствуваме- како во својата сигурност направиле малку простор за сомнеж и мистерија.
Сочувствивањето, се чини, најдобро расте на слабите точки кои се наоѓаат под слаткото предавство. Затоа се обидувам да не форсирам цврсти заклучоци. Верувам дека тоа ме одржува нормална, а исто така ме одржува како човек.
извор: Oprah.com
Leave a Reply