Кога Бог ќе спои, тука нема грешка. Тој ги спојува душите а не хартијата. Човекот го измисли тоа спојување со хартија.
Бог се смее на тоа и продолжува да ги составува душите како него му се допаѓа. А човекот го плаќа данокот што се обидел да ја превземе улогата на Бог. Мисли дека душите се спојуваат така што се зама два листа хартија, се запечатува и спојувањето е засекогаш.
Сигурно цело небо се смее на тој немоќен обид да се имитира Бог.
За тоа време, додека човекот се слави себе и својата измислена моќ, душите се секогаш слободни и лутаат трагајќи по делот што им припаѓа.
Делот кој недостасува, за да можат да живеат, за да можат да ја почувствиваат смислата на своето постоење.
Шарлот Бронте
Leave a Reply