Дојдовме во ситуација да молчиме и кога ни е тешко – да не бидеме слаби.
Почнавме да молчиме и кога ни е убаво – да не тргни нешто по зло. Молчиме и за сопствените проблеми- за да го избегнеме срамот а за туѓите проблеми, се обидуваме да не не’ допираат.
Денес човекот го поминува времето молчејќи за најважните работи кои му се случуваат а дрдори за најбанални работи кои многу често не му се ни случуваат.
И се прашуваме- како тоа нас не’ опкружува толкава површност?
Leave a Reply