Kaко на реките и на растенијата, и на душите им е потребен дожд- но сосем поинаков: верба, надеж, причина да се живее.
Во спротивно, дури и кога телото продолжува да живее- душата свенува и луѓето ќе можат да кажат дека : “Во тоа тело некогаш имало човек”.
oд Петтата Гора-Пауло Коелјо
Leave a Reply