Среќата ми се обрати и ми рече:- ‘Време е’
Време е душо, да си простиш себе си, за се’ она што не постигна. Време е да престанеш да се обвинуваш себе си, поради сите оние кои не успеа да ги спасиш, за сите кршливи срца кои ти доаѓаа во мракот на твојата збунетост.
Време е, дете мое, да прифатиш дека не мораш да бидеш онаа која беше пред една година, дека не мораш да посакуваш исти работи.
И на крај, време е да веруваш, без никаков сомнеж, дека си ми достојна, бидејќи јас те чекам веќе со години.
Bianka Sparacino
Leave a Reply