Да не заборавив нешто? Ако сум заборавила, значи, не било важно. Или не било за кажување. Но, ако е за право, ништо не е за кажување. Облеката е измислена за да ти ги покрива недостатоците. А зборот да ти го покажува и тоа што не се гледа.
Па, сепак, нешто те тера да зборуваш. Ти мислиш дека така само се ослободуваш, а всушност, си ги признаваш своите слабости. И без да знаеш, си ги признаваш.
Нема толку успешен збор што може да те обезгреви. Дури и кога мислиш дека искрено се исповедуваш. Зборот нема милост: на секоја кривина те чека за да те изненади. Секој збор има и свој лик и свој ум. Можеби тоа се токму твоите, но ти не си ги препознаваш. И секој погрешно употребен збор, може да те злоупотреби. И ќе ти ја уништи и чесната мисла што си сакал да ја соопштиш. Колку и да си претпазлив, ќе те изневери и ќе те предаде. Ќе го каже и она што не сакаш да се знае. Но како да се воздржиш да не зборуваш? Можеш ли да ја премолчиш неволјата што те прогонува?“
„Тунел“ – Петре М. Андреевски
Leave a Reply