Смртта е сознание, сигурно сознание, единствено за кое знаеме дека ќе нè стигне. Нема исклучоци ниту изненадувања, сите патишта водат до неа, сè што правиме тоа е подготовка за неа, подготовка штом првпат ќе заплачеме удирајќи со челото на подот, секогаш сме ѝ поблиску, никогаш подалеку.
Па ако е сигурно сознание, зошто се чудиме кога ќе дојде. Ако е овој живот краток поминок, што трае само час или ден, зошто се бориме да го продолжиме уште еден ден или еден час.
Земскиот живот е лажен, вечноста е подобра.
Дервишот и смртта – Меша Селимовиќ
Leave a Reply