По смртта, човекот стигнал во рајот. Во еден момент видел, како Бог се доближува, носејќи со себе куфер.
Бог рекол: -‘Сине, време е да тргнеме’.
Изненаден човекот прашал:- ‘Веднаш? Така рано? Имам толку планови’.
– ‘Жал ми е, но твоето заминување е сега, во овој момент’.
– Што имате во тој куфер? – прашал човекот.
Бог одговорил: -‘Тоа што ти припаѓа тебе’.
– ‘Што ми припаѓа мене? Ги носите моите работи, облека, моите пари?’
Бог одговорил: – ‘Тие работи, никогаш тебе не ти припаѓале, тие се на светот.’
– ‘А моите сеќавања?’
– ‘Тие никогаш не ти припаѓале тебе, тие се на времето’.
– ‘Ги носите моите таленти?’
– ‘Тие никогаш не ти припаѓале тебе, тие се околности’.
– ‘Ги носите моите пријатели, моето семејство?’
– ‘Жал ми е, никогаш не ти припаѓале тебе, беа на твојот пат’.
– ‘Можеби е мојата жена и децата?’
– ‘Не ти припаѓаат тебе, беа од срцето’.
– ‘Го носите ли моето тело?’
– ‘Никој не ти припаѓал тебе, телото е прашина’.
– ‘Значи ја носите мојата душа?’
– ‘Не, душата е моја’.
Тогаш човекот полн со страв, го зел куферот, кој Бог го носел со себе, а кога го отворил, видел дека е празен.
Човекот со насолзени очи рекол: – ‘Значи никогаш ништо всушност немав?’
– ‘Така е, секој момент кога си живеел, бил само твој’.
Животот е еден момент, кој е само твој. Од таа причина, додека имаш време, искористи го во целост. Живеј сега, живеј го својот живот и не заборавај да бидеш среќен, тоа е единствено што навистина вреди.
Материјалните работи и се’ друго за што си се борел, остануваат овде. Почитувај ги оние кои те почитуваат и не губи време, со оние кои немаат време за тебе.
Leave a Reply