Капката која ќе ја прелие чашата, всушност е најмалку заслужна од сите претходни. Таа речиси како да не е капка, колку што е тага, што од онаа прва капка не реагиравме и прозборевме што ни смета во некој однос, со било кој.
Додека чашата се полни, размислуваме за здравица, занесени од очекувањата. Кога ќе се преполни, сфаќаме дека ја одбравме вистинската чаша, која наместо со вино, се наполни со горчина.
Б. Дамјановиќ
Leave a Reply