Никогаш не ги заборавајте оние кои ве прегрнуваа во најтешкиот ден. И никогаш не ја пропуштајте можност да гушнете некого на кој тоа гушкање му е најпотребно. Запомнете го ова. Секогаш.
За секој од нас ова значи повеќе од сè: кога верната личност гушка, конечно чувствувате дека не сте сами – дека сте поддржани, љубени, помогнати. За некој друг, ова може да изгледа како незначајно и незабележливо, но за вас, понекогаш, тоа може да биде исто како спас. Уште ден-два и просто нема да издржите, ќе се скршите.
На крајот, нема сила да се продолжи, довербата е изгубена исто така. Поддршката на оние што се појавуваат во точно време и на точно место, кои навистина се грижат за нас е нешто што не може да се замени. Тоа е она што помага да растеме и да разбереме кои сме ние во овој свет, која е нашата цел и мисија.
Иако некои луѓе тврдат дека никогаш не се потпираат на никој освен на себе, тие многу грешат. Кога ќе почувствувате сигурно рамо во близина, знаете дека некој ќе остане до вас, било што да се случи, тоа инспирира и мотивира. И ова никогаш не треба да се заборави: колку и да се сметате за силни, не сте осамени.
Поддршката на оваа личност ќе стане невидлив чадор кој ќе ве штити од сите катастрофи. Неговата поддршка ќе ви врати сила и самодоверба. Дури и ако стоите, ако паднете, веднаш ќе се подигнете и ќе одите подалеку. Толку многу значи поддршката во нашите животи. И ова никогаш не смееме да го заборавиме.
Во нашето опкружување постојат луѓе кои навистина не ги забележуваме. Во обични денови не мислиме многу за нив. Но, тие први се појавуваат на помош кога ни е најпотребно. Не треба да ги повикуваме, не мора да објаснуваат ништо. Тие се луѓе што ни ја исполнуваат душата со светлина и добрина. Тие се луѓе кои најискрено ни посакуваат добро и среќа.
Не, тие не седат до нас и не плачат. Тие не се радуваат и не се завидливи, како некои што се хранат со туѓа енергија. Тие навистина сакаат да нè видат среќни и подготвени се да помогнат да стигнеме таму каде што треба да бидеме. Тие се отворени и зрачат топлина. Тие ќе останат до вас и ќе ве поддржат, дури и кога целиот свет ќе ви го сврти грбот. Дури и кога ќе престанете да верувате во себе и кога ќе одлучите да се предадете. Тие нема да ви го дозволат тоа – шанса нема.
Кога сте во криза и повеќе не личите на себе, тие навистина ќе останат. Ќе научат да ве прифатат такви какви што сте. На крајот на краиштата, таквите луѓе добро знаат дека сите се менуваме и стануваме нови верзии на нас сами. Затоа ќе ве сакаат и прифатат, без разлика која верзија на себе сте на крајот. Сè уште ќе останат близу, сè уште ќе ве поддржуваат и ќе се грижат за вас.
Ако има некој во вашиот живот кој остана до вас, дури и кога сè беше лошо и кога бевте изгубени, збунети, сетете се на оваа личност. Не ви суди, не се оддалечи, не се откажа. Иако понекогаш сте невозможни, што не треба да се крие. Да, ви беше тешко, но и на оваа личност исто така не и’ беше лесно. Но, остана. Затоа заслужува благодарност како никој друг.
Овие се посебни луѓе. Невидливи кога сè е во ред и неизбежни кога ви треба помош и поддршка. Врските со нив треба да ги негуваме како најголемо благо. Тие можат вистински да ве разберат, а тоа е реткост. Не заборавајте го ова кога животот повторно ќе стане подобар и кога ќе го повратите вашиот мир. Никогаш не заборавајте ги оние што ви подале рака во темнината и бурата. Такви луѓе се подарок на судбината.
Можеби и вие сте за некој – ист таков непреценлив подарок. Грижете се за таквите врски: благодарение на нив, ние сме способни да преживееме и издржиме сè во овој живот. Поради некоја причина, во секојдневната гужва се забораваме колку сме важни едни за други. Колку сме моќни: да поддржиме, да прегрнеме, да кажеме убав збор во тешки моменти. Никогаш не ги заборавајте оние кои ве прегрнуваа во најтешкиот ден. И никогаш не пропуштајте можност да прегрнете некого кога тоа прегрнување му е најпотребно. Само запомнете го ова. Секогаш.
Leave a Reply